ხმისა და ხმიანობის აღმნიშვნელი ლექსიკა ქართულში

გაბმული, მშვიდი ლაპარაკი ვინმესთან, – ბაასი.

რაიმეს მაგრად დაარტყამს.

ძლიერ მაღალი, წვრილი ხმის გამოცემა, – წივილი, სისინი.

ლექსთან შეწყობილი მუსიკალურ-ვოკალური ნაწარმოები, რომელსაც ასრულებს მომღერალი ან მომღერალთა გუნდი.

სისინი და ზუზუნი.

ხმაბაძვ. გველის, ბატის მიერ გამოცემული ხმა, – სივილი.

ტკბილად მოსაუბრე, – ენატკბილი.

სიხარულის, მხიარულების, კმაყოფილების... გამოხატვა სპეციფიკური წყვეტილი ხმებით.

სვლეპით ჭამის ხმა.

ზედიზედ განმეორებული სლუკუნი.

სლუკუნით ტირის.

გულამოსკვნით ხმამაღლა ტირილი, ნაწყვეტ-ნაწყვეტი სუნთქვითა და სპეციფიკური ბგერების გამოცემით.

ცხვირით ჰაერის შესუნთქვა ხმის გამოცემით.

1. მკვეთრი და მაღალი ხმა, რომელსაც გამოსცემენ ერთმანეთთან მიახლოებული ტუჩებიდან ჰაერის ამოსუნთქვით ან რაიმე საგანგებო ხელსაწყოთი სასტვენით. 2. ქარის ან რაიმე საგნის სწრაფი მოძრაობით გაპობილი ჰაერის ხმა. 3. ზოგიერთი ფრინველის (მაგ., ბულბულის, შაშვის...) ხმიანობა, – გალობა.

ერთმანეთთან მიახლოებული ტუჩებით ან საგანგებო ხელსაწყოთი – სასტვენით მაღალ, მკვეთრ ხმას გამოსცემს.

იგივეა, რაც შხივილი.