ხმისა და ხმიანობის აღმნიშვნელი ლექსიკა ქართულში

მათრახის, შოლტის, სახრის ცემის ხმა.

ცემის ხმა.

ჟივილი და კივილი.

ჟივილი და ხივილი, – ჟრიამული.

1. ხმაბაძვ. ჩიტების გუნდის ხმიანობა, – ჟივჟივი, ჭიკჭიკი. 2. ბევრი ბავშვის, ადამიანის ხმაურობა, ყვირილი, – ჟრიამული.

ხმაბაძვ. ჟივილის ხმას გამოსცემენ.

ხმაბაძვ. იგივეა, რაც ჟივჟივი.

ხმაბაძვ. ფრინველთა განუწყვეტელი ხმიანობა, – გაბმული ჟივილი.

ხმაურობა; ძახილი, ყვირილი.

1. ხმაბაძვ. ჩიტების გუნდის ხმიანობა, – ჟივჟივი, ჭიკჭიკი. 2. იგივეა, რაც ჟღარუნი.

ფრინველთა ან ადამიანთა ხმაური უპირატესად მხიარული, – ჟივილი, ჟივილ-ხივილი.

ხმაბაძვ. ფრინველის გალობის ხმა, – ჟრუანტელი, ჭიკჭიკი.

უწესრიგო ხმაური, ყაყანი, ჟღავილი ბევრისა.

ჩხავილი, ყვირილი.

ჟღავილი გააქვს, – ჩხავის, ყვირის.

იგივეა, რაც ჟღავი-ჟღუვი.

ხმაბაძვ. ჟღარუნი. ჟღრიალი ბევრი საგნისა.

ხმაბაძვ. ლითონის საგნების ერთმანეთზე მირტყმის ხმა, – ჟღრიალი.

იგივეა, რაც ჟღარუნი.

რაც სასიამოვნოდ ჟღერს ჟღერის თვისების მქონე.

ჟღერის ხმას, კეთილად მოსასმენ ბგერებს გამოსცემს, საამურად ხმიანობს (უპირატესად საკრავი).

ჟღივილი და ყაყანი.

იგივეა, რაც ჟივილი.

ხმაბაძვ. ჟღარუნი, ჟღრიალი ბევრი საგნისა.

რაც ჟღრიალებს.

ჟღრიალი გააქვს, – ჟღარუნებს.

ხმაბაძვ. იგივეა, რაც ჟღარუნი.

ჟღურტულის ხმას გამოსცემს, – ჟივჟივებს, ჭიკჭიკებს.

1. ხმაბაძვ. ფრინველთა გალობა, – ჭიკჭიკი. 2. გადატ. ტიტინი, ტიკტიკი (ბავშვისა).